13 juli 2014

Zondag 13 juli: de dag van de slangen en…. balen.. een wereldkampioen uit Duitsland…
Vandaag vroeg op: twee van de jongens van Candy’s oudste zuster moeten voetballen. In Nederland zou dat op z’n vroegst om 10.00 uur zijn. Hier begint het om 7 uur. Dat lukt ons niet helemaal maar we zien grot deel van de wedstrijd. Het gaat er stevig aan toe op een stenen ondergrond, niet te hopen dat je daarop valt. Je leert op die stenen wel een hele goede lichaamsbeheersing. Er lopen goede voetballers rond, en de jongens van de familie doen het goed, vooral Michael is een hele goede speler, hij speelt zoals Essien dat ook doet,. Goed positiespel, op de goede plek staan, de goede strakke passes geven, mooi om te zien. Het wordt uiteindelijk 3-3. Maar het laatste doelpunt maken we niet meer mee, we gaan naar huis, ontbijten, de maag begint te knorren.
Het wordt verder een rustige dag, warm, bewolkt met heel af en toe een felle zon, veel lezen, achter de computer teksten schrijven, praten met Solomon en een grote wandeling door de omgeving. Bij de wandeling zijn we bij Candy’s oudste zus geweest, en daar komt een verhaal van een slang op tafel. Gisteren is er een slang in huis gekomen, één van de kinderen schrok zich dood, kon gelukkig wegkomen, liep uiteindelijk goed af! Maar de schrik zit er bij mij toch in… We moeten in het donker terug naar ons huis, er is geen licht, dus je ziet niet goed waar je je voeten neerzet. Als het licht is moet je al goed kijken, maar nu ben ik blij dat ik in het huis ben. De slangen houden me hier toch altijd wel bezig: ik heb ze nog niet gezien, ze zijn er wel en ik hoor dat ze soms op de weg (is een zandpad, geen asfalt) liggen te zonnen. Het geeft mij af en toe een onrustig gevoel, zeker als er weer over gesproken wordt. Ik weet dat de slangen giftig kunnen zijn, ik weet echt niet wat ik zou moeten doen als ik gebeten wordt. Ik zal Solomon nog eens vragen wat ik moet doen.
Gisteren zaten we voor het voetbal te vroeg voor de tv (om 7 uur in plaats van 8 uur), vandaag zijn we te laat. We denken dat het om 8 uur begint, maar als we door de omgeving lopen horen we allemaal geluiden over de wedstrijd.. en we ontdekken dat het al begonnen is. Gauw naar huis en dan zien we gelukkig dat het nog 0-0 is. De wedstrijd is bijna een kopie van Nederland-Argentinie: veel verdedigers, weinig echte kansen, weinig moeilijke reddingen door de keepers, verlenging. Spannend omdat ik voor Argentinie ben, de anderen voor Duitsland. Het duurt lang maar dan maken de Duitsers de beslissende goal en dan is het vrijwel afgelopen. Duitsland wereldkampioen. Nederland zeven keer gespeeld, 5 gewonnen, twee gelijk, toppertjes!
Candy en Wesley hebben toch we; last van hun buikjes: het voelt dar niet helemaal goed. Vooral Candy heeft maagkrampen en diarree. Ze krijgt van Opa een pilletje, later wordt het iets beter en Wesley is inmiddels helemaal opgeknapt. Al weer veel praatjes, spelen met de kinderen, dus dat gaat wel goed, Candy is s’avonds nog niet hersteld en gaat ietwat onrustig naar bed. Ik heb tot nu toe, laat ik het aftikken, nog amper problemen.